Pequeno achegamento aos seres máxicos das nosas lendas

jueves, 25 de octubre de 2007

A noite, unha curva e, ao mencer, unha cruz


Chovía, os faros case non permitían ver o trazado da estrada. Ía canso, a pesares dos seus poucos anos (18). Cando quixo reaccionar, xa era tarde, a pechada curva apareceu como xurdindo de súpeto. Ao seu carón soamente a Nada. Comezou a vagar sen rumbo, pedía axuda, pero ninguén acudía. Ao chegar o día, alguén chantou unha cruz no lugar do accidente e sentiu que unha forza o fixaba neses catro brazos, sentíase seguro, comprendeu que tiña que agardar ata que chegase o seu tempo.
Din que cando vai noite con choiva, no brazo vertical da cruz parece verse como unha especie de cara anhelante, agardando que chegue o seu tempo de partida

No hay comentarios: